Субҳи имрӯз, 13-уми май дар яке аз беморхонаҳои шаҳри Душанбе забоншиноси маъруфи Тоҷикистон, доктори илмҳои филологӣ, профессор Баҳриддин Камолиддинов дар синни 85-солагӣ аз олам даргузашт. 

“Ба ман аз беморхона арӯси хонадони Устод Камолиддинов занг зада, аз даргузашти ӯ хабар дод. Устод тӯли як ҳафта дар беморхона бистарӣ буданд ва натавонистанд, қисмати вазнини бемориро паси сар кунанд. Ҳамчунин дирӯз аз ин беморӣ духтари 52-солаи Устод низ вафот кард”, - гуфт ба “Азия-Плюс” Мушаррафа Ҷӯраева, ҳамкор ва шогирди Баҳриддин Камолиддинов.

Баҳриддин Камолиддинов 8-уми октябри соли 1935 дар деҳаи Понғози ноҳияи Ашт ба дунё омадааст. 

Фаъолияти омӯзгории ӯ баъд аз хатми Омӯзишгоҳи педагогии ш.Конибодом (1953) ба ҳайси муаллими забону адабиёти мактаби деҳаи Сарои ноҳияи Ашт оғоз ёфтааст. Соли 1959 факултаи филологии Донишгоҳи давлатии Тоҷикистонро хатм карда, ба вазифаи муаллими кафедраи забони тоҷикӣ ба кор шурӯъ кардааст. Соли 1966 дар мавзӯи “Забон ва услуби ҳикояҳои Ҳаким Карим” рисолаи номзадӣ ва соли 1988 дар мавзӯи “Муродифоти наҳвӣ дар забони адабии ҳозираи тоҷикӣ” рисолаи докторӣ ҳимоя кардааст. Соли 1991 соҳиби унвони профессор шудааст.

Солҳои 1992-1994 ба ҳайси проректори таълими донишгоҳ, солҳои 1994-2011 дар вазифаи мудири кафедраи услубшиносӣ ва таҳрири адабӣ фаъолият кардааст.

Профессор Баҳриддин Камолиддинов муаллифи асарҳои илмии “Ҳаким Карим” (1965), “Забон ва услуби Ҳаким Карим” (1967), “Муродифоти синтаксисӣ ва ҳусни баён” (1986), “Муродифоти наҳвӣ дар забони адабии ҳозираи тоҷикӣ” (2012), ҳаммуаллифи грамматикаи илмии академиявии забони тоҷикӣ (1985, 1989), “Масъалаҳои баҳсноки наҳви забони тоҷикӣ” (2003); муаллифи китобҳои дарсӣ ва дастурҳои таълимии “Услубшиносӣ” (1973, ба забони дарӣ 1978, 1985), “Маҷмӯаи машқҳои синтаксиси забони тоҷикӣ” (ҳаммуаллиф, 1976, 1981), “Услубшиносӣ” (1995, ҳаммуаллифи китоби дарсӣ барои хонандагони синфҳои 10-11), “Ҳусни баён” (1989), “Хусусияти услубии сарфу наҳви забони тоҷикӣ” (1992), “Сухан аз баҳри дигарон гӯянд” (2001, 2015), “Сухандонон сухан санҷида гӯянд” (2005), “Меъёри забони адабӣ ва забони матбуот” (2007), “Сухан гуфтию дурр суфтӣ ё рӯ ба рӯ бо микрофон” (2007), “Забони тоҷикӣ” (2007, 2015, китоби дарсӣ барои хонандагони синфи 11), “Наҳви забони тоҷикӣ” (2010, китоби дарсӣ барои донишҷӯёни мактабҳои олӣ), “Чанд мушкили гузоштан ё нагузоштани вергул” (2014, 2015) ва зиёда аз 170 мақолаи илмию методӣ аст.

Барои меҳнати пурсамараш бо Грамотаи фахрии Президиуми Совети Олии РСС Тоҷикистон (1956, 1958), бо унвонҳои фахрии Корманди шоистаи Тоҷикистон, Арбоби илм ва техникаи Тоҷикистон, бо нишонҳои Комёбиҳои беназир дар таълими мактабҳои олии СССР ва Аълочии маорифи Тоҷикистон сарфароз гардонида шудааст.

Гурӯҳи расонаҳои “Азия-Плюс” ба хешовандону пайвандон ва шогирдони сершумори Устод изҳори ҳамдардии амиқ мекунад. Ҳамчунин ба келини хонадони Баҳриддин Камолиддинов – Манижа Аҳмадова, сарвари Радиои “Азия-Плюс” арзи таслият мекунем.