Бунёдгузор ва муассиси ҳафтаномаи иттилоотиву таҳлилии «Нигоҳ» аз қатъи чоапи нашрия хабар доданд. Дар торнамои TojNews дар ин бора дар баёния интишор шудааст, ки дар зер онро манзуратон мегардонем.

«Раёсати Созмони иҷтимоии “ИНДЕМ” – бунёдгузори ҳафтаномаи иттилоотиву таҳлилии “Нигоҳ” бо таассуф изҳор медорад, ки  нашри ҳафтаномаро маҷбур аст, бино ба адами мавҷудияти шароити лозим, қатъ намояд.

Даҳ сол, аз моҳи декабри соли 2006 “Нигоҳ” ба унвони як нашрияи миллӣ, ки ҳадаф аз таъсиси он - эҷоди манбаъи мустақили иттилоъот ва таҳлил барои одамони фаъол буд, дар хидмати ҷомеа буд ва рисолати хешро пеш мебурд.

Нашрияи “Нигоҳ” талоше буд, ки бо шеваю усулҳои муҷоз, муҳимтарин масоили сарнавиштсозро мавриди баррасӣ қарор медод. Бунёдгузор ва аҳли қалами нашрия ҳаргиз ба масоили мубрами зиндагии мардум ва андешаҳои миллӣ бетафовут набудаанд.

Мо вазифаи инсонӣ ва миллии худ медонистем,ки ин гуна фаъолият  дошта бошем. Ба мардум иттилоъи дақиқ расонем, таҳлилҳои дорои бурҳон ва далелҳои боварибахш  пешниҳод намоем.  Маъмулан хунсардона, гоҳо бо эҳсоси дард ва гоҳо бо ифтихор, баъзан ба нармиву баъзан огоҳона  бо тундӣ, вале ҳамеша бо мантиқ ва эҳтиром ба хонанда аз имрӯзу ояндаи миллати дерина ва сахтҷони тоҷик менавиштем.

Кӯшиш  менамудем ,ки воқеияти зиндагии кунунии мардум ва вазъи кишвари азизамонро огоҳона ва ба дурустӣ ба мардум бирасонем. Дар давоми фаъолият борҳо бо мушкилоти мухталиф рӯ ба рӯ мешудем,вале ҳама сахтиҳоро таҳаммул мекардем, то нашрия фаъолияти хешро идома бидиҳад. Масоили  иҷтимоию иқтисодӣ, вазъи сиёсӣ ва фарҳангӣ, аҳволи мардуми кишвар дар чунин вазъият ҳамеша меҳвари аслии матолиби таҳлилии нашрияи мо буда аст.

Мо талош менамудем, аз як сӯй беҳтарин ойинҳо ва суннатҳои хабарнигорӣ ва рӯзноманигории миллиро нигаҳ дорем ва аз сӯи дигар посухгӯ ба ниёзҳои кунунии ҷомеа ва мардуми кишварамон  бошем ва аз абзорҳои кунунии журналистикаи муосир дуруст истифода кунем.

Барои мо бешакк мактаби устод Айнӣ ва Бобоҷон Ғафуров ва устод Улуғзодаю Отахон Латифӣ ва дигарон нуқтаи муҳиме буд, ки бо такя ба таҷриба ва арзишҳои он, хостем дар пешрафти кишвари азизамон саҳм дошта бошем. Умедворем ,ки то ҳадде гомҳои муассир дар ин роҳ бардошта бошем.

Ҳарчанд барои таърих даҳ соли фаъолият чандон дарозе нест, боз ҳам тақрибан ними умри давлатдории навинамон аст.

Роҳе ки мо тай кардем роҳи осон набуд, пастию баландиҳои зиёде дошт. Вале вақте ба гузаштаамон назар меандозем, гоҳо ифтихор мекунем, ки “Нигоҳ” ва дастандаркорони он ин роҳи борикро беҳуда напаймудаанд.

Соҳибмансабон ва ниҳодҳои вежа борҳо кӯшиш ба харҷ доданд, то ба сиёсати нашрия дахолат кунанд. Манофеъи шахсии хеш ё ҳаммаслаконашонро тавасути ин ҳафтанома таблиғ намоянд, ё ашхос ва ниҳодеро сияҳном кунанд, вале мо ҳаргиз ба худ иҷоза надодем, ки он чӣ хилофи инсоф, адолат, қонун ва манофеи миллии мо бошад, ба чоп бирасонем.

Зеро барои мо садоқат ба арзишҳои инсонӣ, таъмини авлавияти қонун, ҳифзи манофеи ҷомеа ва давлатдории миллии тоҷикон вазифаҳои муқаддас мебошанд.

Бунёдгузор ҳифзи ҳуқуқи инсон ва рушди матбуоти тоҷикро аз рисолатҳои худ дониста, зиёни моддӣ аз чопи нашрияро ҷуброн мекард. Рискҳои гуногунеро таҳаммул менамуд, вале манофеи ҷомеаро болотар медонист. Хидмат ба Ватану Миллат барои мо ҳамин буд.

Ҳам акнун, ки шароит барои табъу нашри як ҳафтаномаи мустақил мавҷуд нест,  бунёдгузори нашрия ва аҳли эҷоди он тасмим гирифтанд, чопи онро қатъ кунанд.

Ин тасмим барои мо, бисёр ҷиддӣ ва басо душвор аст. Зеро марбут ба умеду интизориҳои ҳазорҳо хонанда, кормандон ва муаллифони нашрия мебошад.

 Бо сипос аз ҳамаи онҳое, ки ин муддат бо мо буданд, заҳмати аҳли қалами  “Нигоҳ” буданро доштанд, замоне онро раҳбарӣ мекарданд, дар ҳамоишу идораҳо аз ин тарҳи барои миллату  ҷомеа муҳимм ошкору ниҳон пуштибонӣ мекарданд, гӯшаву бахш, сиёсати иттилоотӣ  ё фаъолияти идораи нашрияро  мавриди таҳқиқи илмиву назариявӣ қарор медоданд, мунтазам ё гоҳе рӯзнома мехариданд, огоҳ мекунем, ки шароити таҳия ва нашри “Нигоҳ”  дигар мавҷуд намебошад».