Теъдоди қурбониёни гармои шадид дар қисми ҷанубии Покистон ба беш аз 1000 нафар расид.

Сомонаи расмии шабакаи телевизиони «Ҷаҳоннамо» дар ин шарҳи ин хабар менависад, дар шаҳри бандарии Карочӣ, ки 20 млн нафар аҳолӣ дошта, низоми обрасонии он бо сабаби камбуди барқ ба мушкилӣ дучор аст, гармии ҳаво ба 45 дараҷа баробар шудаааст, боиси азияти аҳолии маҳаллӣ шудааст.

Гуфта мешавад, дар ин рӯзҳои гарм аксар минтақаҳои кишвар ба неруи барқ дастрасӣ надоранд ва ин хашму ғазаби сокинонро барангехтааст. Табибон дар ин робита аз сокинон даъват ба амал овардаанд, ки либоси пахтагин ба бар карда, дар зери сояву лаби соҳилҳо ва дигар ҷойҳои салқин панаҳ баранд.

Тибқи пешгӯйии ҳавошиносон, ояндаи наздик дар ин кишвар бориши борон ва обхезӣ дар назар дошта шудааст. Ҳукуматдорони мамлакат барои кумак ба зарардидагон сарбозони Артишро сафарбар кардаанд. Вазифаи ин сарбозон аз тахлияи сокинон ба ҷойҳои салқин иборат аст.

Зикр мегардад, ки чунин гармии ҳаво давоми чанд соли ахир дар Покистон бесобиқа унвон мешавад. Ба иттилои мақомоти маҳаллӣ, бори охир ҳарорати тоқатфарсо соли 1979-ум дар минтақаи Синди шаҳри Карочӣ ба қайд гирифта шуда буд, ки он замон дамои ҳаво то ба 47 дараҷа мерасид.

Қобили зикр аст, ки як моҳ пеш дар Ҳиндустон низ бори дуввум дар таърих гармтарин ҳаво мушоҳида шуда, беш аз 2000 қурбонӣ дар пай гузошта буд.